Van 6 juni tot en met 1 augustus 2021 presenteert Mieke van Schaijk in haar galerie werk van Caroline Achaintre, Roy Villevoye, Gino Saccone, Joke Robaard, Jelle Spruyt en pelican avenue. De inhoudelijke samenhang van deze tentoonstelling is hoe stof tot stof vergaat. Vandaar ook de titel :’Dust’.
Voor de samenstelling van ‘Dust’ werkte Mieke van Schaijk samen met deelnemend kunstenaar Jelle Spruyt.
De kunstenaars in deze tentoonstelling verhouden zich op een kritische manier tot begrippen als textiel, kleding en mode. De functie ervan en de menselijke omgang ermee wordt in hun werk op uiteenlopende manieren bevraagd. Een aantal van de kunstenaars zoekt verbanden tussen de betekenis van de taal en de inhoud van het beeld. In ‘Dust’ wordt de verwarring van het begrip ‘fabric’ ten opzichte van het Nederlandse woord ‘stof’ aan de orde gesteld. Ook de het tactiele van textiel speelt een belangrijk rol.
Caroline Achaintre (FR 1969) gebruikt alledaagse materialen en handmatige werkwijzen – niet om het ambacht als onderwerp te gebruiken, maar als middel om haar artistieke doelen en ideeën te realiseren. Ze streeft niet naar technische perfectie, maar haar kleurrijke wandtapijten, maskers en keramiek bevinden zich in het spanningsveld tussen figuratie en abstractie.
Roy Villevoye (NL 1960) bezoekt sinds 1992 regelmatig de Asmat in Papua. In een tijd waarin ze geleidelijk kleding konden verwerven en dragen zag Villevoye hoe de Asmat deze voor hen kostbare T-shirts op uitzonderlijke en persoonlijke wijze bewerkten. Alle getoonde T-shirts zijn authentiek en zonder tussenkomst van Villevoye voor eigen gebruik door de Papoea’s vervaardigd.
Gino Saccone (JE 1979) maakt wandtapijten die de historische betekenis ervan in een eigentijdse interpretatie onderzoeken. Hij experimenteert met traditionele methoden en materialen in een opvallend eigentijdse beeldtaal. Met 3D-technieken maakt hij jacquardtapijten. Hij lijkt intuïtief te werken. Anekdotisch materiaal, cryptische symbolen, hallucinerende weefsels en dadaïstische aanvallen vallen samen in een ode aan de hypermaatschappij.
Het werk van Joke Robaard (NL 1953) is een doorlopend onderzoek naar de representatie van mensen zoals ze functioneren in groepen en netwerken. Haar fotowerken, doeken, en video’s zijn een weerslag van de voortdurende verschuivingen in de verbindingen tussen mensen, kleding en omgeving (taal). Vouwen en naden fascineren haar door de onverwachte vorm die ze krijgen als je langs hun oorspronkelijke lijn knipt. Zo ontstaan nieuwe constructies die overeenkomsten vertonen met geschreven taal.
Jelle Spruyt (BE 1979) is een veelzijdige Antwerpse kunstenaar. Hij werkt voornamelijk met textiel en verschillende alledaagse voorwerpen, waarbij hij texturen zoals stof, plastic, draad en draden combineert om sculpturen, maskers en assemblages te creëren. Hij waardeert het concept van recycling. De verschillende voorwerpen die hij gebruikt, zoals plastic bestek, een tuinslang of dobbers, worden in een nieuwe omgeving geplaatst.
pelican avenue, het label van Caroline Lerch (AT 1975), negeert de gang van zaken in de modewereld met constant veranderende trends en de destructieve houding van hypes. Elk ontwerp wordt bij Pelican avenue bepaald door formele en persoonlijke reflecties op hedendaagse onderwerpen in een technologische benadering van materialen.
