Joke Robaard

The work of Joke Robaard (Meppel, 1953) is an ongoing study of how people are represented; the way they function in groups and networks. Her photographic pieces, canvases, videos and diagrams reflect the changes and shifts in how people, clothes and language are interconnected. At the same time, she observes and analyses the use of fabric metaphors in public and political discourse. Since 1978, Robaard has kept an extensive visual archive consisting of thousands of pages and cutouts from magazines and other print media. Based on this, she has published ARCHIVE SPECIES, Bodies, Habits, Practices (2018)together with writer Camiel van Winkel. In the book, she makes an inventory of strategies of ‘represented humanity’ and takes a critical look at them.

NL.    Het werk van Joke Robaard (NL 1953) is een doorlopend onderzoek naar de representatie van mensen zoals ze functioneren in groepen en netwerken. Haar fotowerken, doeken, en video’s zijn een weerslag van de voortdurende verschuivingen in de verbindingen tussen mensen, kleding en omgeving (taal). Vouwen en naden fascineren haar door de onverwachte vorm die ze krijgen als je langs hun oorspronkelijke lijn knipt. Zo ontstaan nieuwe constructies die overeenkomsten vertonen met geschreven taal.

Joke Robaard woont en werkt in Amsterdam/
Joke Robaard lives and works in Amsterdam.

SE-LECTIONS*     Ik volg de naden van t-shirts traditionele naden-systemen, die de consequentie zijn van eeuwenlang ontwikkelde patronen-stelsels en technieken om kleding samen te stellen.

Er staat druk op de naad. Naden van een t-shirt worden in de meeste gevallen, in moordend tempo door onderbetaalde en onbeschermde werkers aan elkaar genaaid.

In plaats van de shirt te observeren, knip ik langs de naden alle stof weg. Knippen is zien. Soms ben ik consequent daarin (ik volg het patroon), soms onvoorspelbaar (knippen zonder denken).

De naden blijven over als een laat industrieël, technologisch kledingobject. Ze zijn een forecast op de toekomst: ze laten zien wat erin de loop van de tijd tussenuit valt: de stof. Daarmee verdwijnt ook het lichaam.

*van het Latijnse selegere, uitkiezen, scheiden; van se-“apart” + legere “verzamelen, lezen.Joke Robaard, 2022