misschien zelfs een dofheid maar vaak ook met een beperkt gamma zoals katoen, zijde, wol en synthetische variaties. Het universum waarin Jelle Spruyt met ‘textiel’ zijn werken laat ontstaan is een bibliotheek, een archief, een kabinet van materiële en vormelijke mogelijkheden dat het tegendeel bewijst. Eigen gewoven en geverfde creaties versus machinaal perfect geplooide linten. Belgische linnen versus Chinese massaproductie, biologisch geteelde versus hoog chemisch ontwikkelde polyester en synthetische stoffen. De herkomst, het gebruik en vooral ook de geschiedenis achter deze textielmaterialen zijn een belangrijk onderdeel in elk individueel werk, ze worden verweven met zijn impressies die Jelle Spruyt opdoet tijdens zijn exotische reizen en zijn zoektocht in de schilderkunst naar het licht om tenslotte al deze invalshoeken te vertalen in textielmateriaal en in een ruimtelijke setting te laten bewegen. (…) In zijn zoektocht naar de sculpturale, realistische weergave van een figuratief beeld met als basis het koppige textielmateriaal botst Jelle op de zwaartekracht die ontbreekt in het vlakke textielmateriaal. Vanuit de verschillende oude en vergeten naai-, weef-, plooi- en knooptechnieken lost Jelle Spruyt deze constructieproblematiek op.”